'Onze' oliebollenbakkers hebben sinds vorige week de zijkanten van hun kraam beplakt met grote zelfgemaakte posters: 'Onze oliebollen, de beste van Amsterdam'. Dit volgens de grote AD oliebollentest. Nou ben ik op zich geen enorme oliebollenfan. Ze zijn best te eten, maar laat ik stellen dat ik gerust een oud en nieuw zonder kan. Deze kreet werkte echter behoorlijk verleidelijk. Dit moest natuurlijk geproefd worden.
Ik was reuze benieuwd of deze hoogstwaarschijnlijk overheerlijke bol ervoor zou zorgen dat ook ík overtuigd zou raken van deze seizoenstraditie.
Eenmaal thuis wist ik niet hoe snel ik de bol vanuit het zakje de magnetron in moest werken. Het welbekende piepsignaal deed een kleine glimlach op mijn gezicht verschijnen. Maar toen, tsja, hoe moet ik het omschrijven, toen volgde enkel teleurstelling. Hij viel ongelooflijk tegen. Nou betekent het feit dat ik mij niet jaarlijks waag aan deze vette substantie niet dat ik geen goede van een slechte bol kan onderscheiden. Misschien niet zoals een professional dat doet, maar ik kon met zekerheid zeggen dat deze bol overduidelijk geen culinair hoogstandje was. Sterker nog, ik vond 'm eigenlijk ontzettend smakeloos. Als dit de lekkerste bol van onze hoofdstad was, dan lag de lat voor de Amsterdamse bakkers blijkbaar niet al te hoog en ging ik me aan een middelmatige sowieso niet wagen.
Het liet me de rest van de dag niet meer los en tegen de avond besloot ik eens te googelen wat het AD dan zo bijzonder vond aan het product van deze specifieke kraam. Ja hoor, langzaamaan begon me te dagen hoe deze test eigenlijk werkte. Door heel Nederland waren de oliebollen van 153 kramen aan deze test onderworpen. Slechts 5 van deze kramen bevonden zich in Amsterdam. Met 1 van de 5 te behalen sterren en een mager zesje stond 'onze' kraam op plaats 86!? in de lijst. Het feit dat de andere 4 Amsterdamse kramen nóg belabberder hadden gescoord, had ervoor gezorgd dat 'mijn' oliebollenbakkers niets dan de waarheid vertelden op hun zelfgemaakte posters. En het werkt, de slimme ratten, aangezien ze zelfs aan deze 'non believer' twee volgens het AD spreekwoordelijke blondjes hadden verkocht: een mooie buitenkant, maar leeg van binnen.