Naar aanleiding van een vergadering die niet alleen veel verbazing en vragen, maar ook de nodige frustratie opleverde, besloot ik het een en ander op papier te zetten. Iets dat waarschijnlijk gelezen zou worden door collega's, en misschien ook nog door de onderwijsvrienden van deze collega's. Dat het zo massaal opgepikt zou worden had ik nooit verwacht. Het aantal shares, likes en reacties is ongekend. Het merendeel van deze reacties is positief, waarbij ik met positief bedoel dat men zich erin herkent en het ermee eens is. Dat betekent overigens niet dat ik het per se altijd met de inhoud van die reacties eens ben. Maar dat het leeft blijkt wel.
Uiteraard zijn er ook kritische reacties. Prima. Als je zelf kritisch over iets bent, moet je ook kunnen incasseren, alhoewel ik sommige reacties echt niet snap. Ik probeer hieronder even kort te reageren op sommige van deze reacties.
Misschien dat de informatie uit het stuk op sommige vlakken niet helemaal klopt. Blijkbaar zijn er leerkrachten betrokken geweest bij dit proces. Neemt niet weg dat ik dan alleen nog maar minder begrijp dat deze CAO erdoor gekomen is.
Wat mij betreft is een bestuur of schoolleider inderdaad een idioot wanneer gekozen wordt voor het omschreven basismodel. Echter, er zijn al scholen waar dit model daadwerkelijk gebruikt gaat worden. Hebben de leerkrachten op die scholen gewoon vette pech?
In het overlegmodel zitten inderdaad ook voordelen. Er kan flexibeler omgegaan worden met taakuren en lesuren. Echter, waarom dan alsnog de invoering van die 40-urige werkweek. Die flexibiliteit had ook zonder die verandering door kunnen gaan. Waarom niet gewoon vertrouwen in het feit dat leerkrachten ten eerste écht wel genoeg uren draaien, en ten tweede zelf in staat zijn te bedenken dat er ook in vakanties gewerkt kan worden.
Een aantal reacties gaan wederom over de zogenaamde klaagcultuur in het onderwijs. Blijkbaar komt onze beroepsgroep daar nooit en te nimmer meer vanaf. Van die stempel bedoel ik dan. Alles valt voor sommigen tegenwoordig onder de noemer 'klagen'. Blijkbaar moet de leerkracht het simpelweg met alles eens zijn. Kan er niet kritisch naar bepaalde zaken gekeken worden, want pas op, je zou wel eens kunnen gaan klagen. Het is nou eenmaal een feit dat veel beslissingen vanuit ivoren torens worden genomen. Dat de mensen die het dagelijks moeten uitvoeren erg weinig betrokken worden bij beleid. Is het dan raar dat deze uitvoerders af en toe aangeven waar de grens ligt?
Ook zijn er een paar mensen die het blijkbaar tot hun eigen missie hebben gemaakt om alsnog te 'bewijzen' dat de leerkracht te weinig uren maakt en veel meer vakantietijd heeft dan de rest van Nederland. Ik zou deze mensen willen vragen om het rekenmodelletje juist te gebruiken. Wil het bij deze met liefde nog één keer voordoen: De leerkracht wordt betaald voor een 36-urige werkweek, maar werkt officieel 42,5 uur per week. Dit zijn 6,5 uur per week meer. 6,5 uur x 40 weken = 260 overuren. Deze 260 overuren geven dus recht op 7 extra weken vakantie in het jaar. Als leerkracht staat het je uiteraard vrij om 36 uur per week te werken en de rest in die vakantieweken te doen. Dit is (vanwege die genoemde korte deadlines) echter niet mogelijk. Sterker nog, een beetje betrokken leerkracht werkt gemakkelijk meer dan die genoemde 42,5 uur. Daarnaast zijn ook de vakanties voor leerkrachten echt niet werkvrij. Als je dat niet aan wilt nemen, en je blind wilt blijven staren op die vakanties, prima, ga je gang.
Laat ik voorop stellen dat ik absoluut niet houd van uurtjes tellen. Dat heb ik nog nooit gedaan en heb er ook nog nooit de behoefte toe gevoeld. Foute berekeningen en aannames over die vele vakanties zorgen er echter voor dat ik het graag nog even duidelijk maak.
Als laatste een reactie op mensen die uit andere werkvelden afkomstig zijn en reageren op de term werkdruk. Werkdruk komt in veel beroepsgroepen voor. Dat geloof ik niet alleen, dat zie ik ook om me heen. Ben gelukkig gezegend met een familie- en vriendenkring die niet alleen werkzaam is in het onderwijs. Echter, elke beroepsgroep heeft de verantwoordelijkheid voor zichzelf op te komen. Als de beroepsgroep het namelijk zelf niet doet, doet niemand het. Waarom moet een beroepsgroep daar dan op aangevallen worden? Is werkdruk een algemeen gegeven dat we simpelweg moeten accepteren? Mogen we niet protesteren tegen een CAO. De politie heeft het kort geleden nog gedaan. Zullen ook vast leden mee ingestemd hebben. Live and let live zou ik zeggen.
Nogmaals de kern van mijn verhaal:
Waarom een 40-urige werkweek introduceren voor een beroepsgroep waar dit vrijwel niet mogelijk is? En dan kunnen kiezen tussen een basis- en een overlegmodel. Een overlegmodel dat vervolgens weer op meerdere manieren te interpreteren en in te vullen is. Dat is wat ik niet snap en dat is waar ik op tegen ben.
Oh ja, tot slot. Aan de meneer die aangeeft dat niemand meer snapt wat echt werken is? Loop eens een weekje mee. U bent van harte welkom!